🧃Słów kilka o zachowaniu z poprzednich lat... Rozmowa z własną sobą z dwóch czasów🧃

Była jeszcze dziewczynką, bezradną, dawała jakoś radę ale totalnie była zagubiona. Strasznie zamykała się w sobie, a po każdym dniu w szkole od razu zasiadała przed ekran komputera i patrzała, jak jej blog (nie)odnosił sukcesów. Nie wiedziała i nie przyjmowała do świadomości tego, że przez swoje zachowanie tylko odstrasza i zniechęca ludzi do czytania jego. Czy było warto? - tak sobie myśli teraz nie dziewczynka, a już kobieta. Chciała być w centrum zainteresowania? Komu chciała coś udowodnić? Stała się przez to obiektem kpin i żartów - jeszcze bardziej przejmowała się tym, że jej dokuczano bo to ona pierwsza dawała o tym znać.

Nikt jej nic nie robił - dziewczynka twierdziła inaczej. Pisała o swoich prywatnych sprawach na blogu o jakieś gierce. Czy to było w porządku? Czy naprawdę tego chciała i oczekiwała? Czego ona chciała od życia? Akceptacji innych ludzi, zrozumienia? Z takim nastawieniem do innych? Kompletnie zdawała sobie z tego sprawę, co robi. Dlaczego więc brnęła w to dalej? Ona jeszcze nie wiedziała. Dlaczego kradła, odgapiała pomysły od innych blogerek. Sama szukała zaczepek w przekonaniu, że to inni jej dokuczają. Co mogło pójść nie tak? Dziewczynka nie przyjmowała do świadomości, że szukała uwagi w Internecie wielokrotnie grożąc innym, że jeżeli nie spełnią jej oczekiwań, ona sobie coś zrobi albo odejdzie, a tego nie zrobiła. Ale stop, zaraz, jak to... - nie zrozumiała tego ta sama osoba, tylko że już z przyszłości. Ta dziewczynka płakała przed ekranami telefonu oraz komputera myśląc, że coś jej to da. A dało? Nie dało jej nic oprócz masowego hejtu.

Dziewczynka wielokrotnie chciała się zmienić. Przepraszała, ale kompletnie nie uczyła się na błędach i tylko popełniała coraz większe i przez to pokazywała się z tej złej strony, kompletnie nie otwierając się przed nikim z tej dobrej. Kogo przecież obchodziło ,,bo odbiła komuś kogoś''. Ta sama osoba, tylko że już kobieta, sama nie wie co ma o tym myśleć. Ta kobieta zaraz będzie pełnoletnia. Ma już siedemnaście lat. Dla niej, jako wcześniej dziewczynki to było mocne przeżycie i nie wiedziała, jak sobie poradzić. Ale gdzie teraz jest ta dziewczynka? Zamknęła bloga w roku 2020 i od tej pory, już więcej się nie pokazała.

Dlaczego więc to robiłaś? - pytam siebie z przeszłości. Ale kim Ty jesteś? - zapytała właśnie mnie z przeszłości. Słońce, ja jestem Tobą z przyszłości. Nie wierzę... - dziewczynka nie dowierzała. - Ja nie wiem, co powiedzieć. Naprawdę tak się zachowywałam? Nie rozumiałam siebie? Jak ludzie mieli mnie lubić, skoro ja sama siebie nie doceniałam? Ja z przyszłości odparłam - Spokojnie. Przez tyle lat już zrozumiałyśmy parę spraw. My za chwileczkę będziemy dorosłe. Skarbie, poradziłyśmy sobie, przemyślałyśmy wszystko. Zamknęłyśmy bloga, ale ludzie mogą go jeszcze powspominać. Obecnie prowadzę bloga - Redusiową. - Zaraz... Jak to, nowy blog? Jak nam idzie na nim? - zapytała mnie ja z przeszłości.

- Blog idzie nam świetnie. Przestałyśmy się przejmować i w końcu do nas dotarło, jakie byłyśmy wcześniej, nic dziwnego słońce że nam nie szło... Ten blog jest o wiele lepszy - uczymy się wszystkiego same! Gdy czegoś nie wiemy, nie prosimy o pomoc, staramy same się rozwiązać problem przede wszystkim ucząc się nowych rzeczy. Czytałyśmy nasze posty sprzed czterech lat i możemy powiedzieć tyle - wstydzimy się teraz za to wszystko, co wypisywałyśmy. Zostało to jedynie na pamiątkę. Teraz idzie nam lepiej i to się liczy.

Dziewczynka nie mogła w to uwierzyć. Mimo, że Redusiowa nie jest takim popularnym blogiem jak Qweerty, ale nie ma uwag i zastrzeżeń co do postów i bloga. Czyżby w końcu ktoś zaczął to doceniać? My obie - czyli ja z przeszłości i przyszłości (obecnie) jakoś dajemy sobie radę, mimo że czasami już nie mamy siły większości rzeczy ciągnąć. Trzeba iść dalej i nie można żyć ciągle przeszłością.

Post ten miał mi uświadomić niektóre sprawy i sytuacje, z życia wzięte (dlatego go napisałam!) pomimo pisania tego posta o godzinie 00:42 z dnia 19.06 na 20.06. Może i dla kogoś również post ten będzie lekcją na przyszłość? Możecie dać mi również znać, czy chcielibyście jeszcze takie posty! (o ile ten się przyjmie...)